' Οταν εσύ ξυπνάς... ο Εφιάλτης φεύγει...!!

Ο Εφιάλτης, κάποτε, ήταν άνθρωπος...Όμως... πολύ σπάνια το θυμόμαστε αυτό τώρα πια.
Σαν όνομα έπαψε να υπάρχει - δεν ειναι καν συμώνυμο με την έννοια της προδοσίας... Δεν πρόδωσε άλλωστε έναν "άνθρωπο" - αλλά την πατρίδα του...!
Ταυτίζεται μόνο μ' έναν απόλυτο ονειρικό τρόμο - απο τον οποίο...κάποια στιγμή ξυπνάς...!
Ξυπνάει η  Ελλάδα λιγο λίγο - και δεν θελει να πιστέψει στα  μάτια της κατα πως φαίνεται.
Δεν είναι κι εύκολο να σου λένε πως ήσουνα "συνεργάτης του Εφιάλτη" - ψηφοφόρος του κιόλας..!
Και μάλιστα...τα φάγατε μαζί με τα παραπαίδια του... Δεν το καταλαβαίνεις με τη μία τέτοιο πράμα...
Ψάχνεσαι... Κοιτας δεξιά - αριστερά...Κοιτάς και πίσω σου μπας και σου' χει "κολλήσει" καμμιά βδέλλα...καμμιά ρετσινιά...
Προσπαθείς και να θυμηθείς - μην και πραγματικά πήγες μαζί με τον προδότη...; μην ήσουνα εκεί κι άνοιξατε "μαζί"  την πίσω πόρτα..; .μην πήρες κι εσύ κανα φράγκο από τα "αργύρια"...; μην τυχόν και  ειναι "έτσι"...; Μήπως..."φταίς" κι εσύ...;;;
Ε... καποια στιγμή ξυπνάς...Καταλαβαίνεις πως ήταν όνειρο κακό... Εφιάλτης...
Μετά... ανοίγεις την τηλεόραση... Εκεί... διαπιστώνεις πως οι Εφιάλτες είναι πολλοί - και κρύβουν το πραγματικό τους όνομα πίσω απο ένα ονοματεπώνυμο συγχρονο...
Για περισότερη κάλυψη δηλώνουν ιδιότητες - πρωθυπουργός, υπουργός τάδε, βουλευτής, αρχηγός κόμματος, δημοσιογράφος... "παρουσιαστής"...
Κρατάνε κι ένα βαλιτσάκι - με ονοματεπώνυμο κι αυτό - για να κουβαλάνε κεί μέσα με ύφος περισπούδαστο και χαμόγελο μισό τα σχέδια του οικοπέδου...
Καμμιά φορά χορεύουν κιόλας - συνήθως για... φιλανθρωπικούς σκοπούς...
Κι εκεί...ε... αρχίζεις να τσιμπιέσαι... Ν' αναρωτιέσαι αν ξύπνησες ή κοιμάσαι ακόμα...
Να κοιτάς τα χέρια σου και να τα ρωτάς "τι στον εφιάλτη" ψηφίσανε... ΑΝ πραγματικά  "ψηφίσανε"...
Κι εκεί... αρχίζει ένας ακόμα εφιάλτης - ο  "εφιάλτης της Ιστορίας"...
Οταν διαπιστώνεις πως οτι και να ψηφίσανε δεν έχει - εδώ και πολλά χρόνια-  καμμιά σημασία...! Γιατί πίσω απ όλα σχεδόν κρυβόταν ενας μικρός ή μεγάλος Εφιάλτης... και πολλάααα αργύρια...!  Ισως η πιο δύσκολη στιγμή...!
Και μάλλον κάτι τέτοιες στιγμές  είχε στο νού του κι εκείνος ο "εξόριστος ποιητής"  - ο Ελύτης - οταν έγραφε κείνο το "προφητικόν" - κι έλεγε πως "θα'ναι μέσα μας όλα ωραία ερείπια"... 
Ερείπια αφήνουν στο περασμά τους οι Εφιάλτες - γνωστό είναι αυτό... από αρχαιοτατων χρόνων...
Με τα ερείπια ειναι συνδεδεμένο τ' ονομά τους...
Στην εποχή μας βέβαια  υιοθετούν πολλά ονόματα...Όπως λέμε "τυφώνας Κατρίνα" θα λέμε και εφιάλτης Τζέφρυ / Γιώργος / Ολγα / Πάγκαλος /  Λούκα...ή... ή... ή ...
Αλλά...!  Ευτυχώς - πάντα υπάρχει ένα "αλλά"...
Κι αυτό το "αλλά" είναι η στιγμή που  παίρνεις είδηση τον Εφιάλτη...
Καταλαβαίνεις ποιός ειναι - και τι έχει κάνει... Τι  σου έχει κάνει...
Εκει... μπορει και να βρίσκεται  το Νόημα της ύπαρξης του - δεν ειναι βλάκας το Σύμπαν για να σκορπάει στους κόσμους "άχρηστες ιδιότητες"...
Μεσ'από τα ερείπια που αφήνει πίσω του ο κάθε "Εφιάλτης" ... βρίσκεται μάλλον η στιγμή που... δεν μπορεί παρα να ξυπνήσεις... Να συναντήσεις την Ιδέα... Την Ελευθερία και το Νόημα...
Να τον καταλάβεις και να τον "εξοστρακίσεις" - ΑΝ θέλεις! - από την ζωή σου...
Να πάρεις πίσω και το "οικόπεδο" που ξεπούλησε...
Και να το φυτέψεις - για... "να ψηλώσουν τα χόρτα"...
Και για..."να λάβουνε τα ΄Ονειρα εκδίκηση" - κατα πως το' λεγε κι εκείνος ο "εξόριστος ποιητής"...