"Μετά... τι...;;; ...ποιός...;;...και πώς...;;; " ...

Ομάδες, ομαδούλες, blogg και σελίδες διάφορες...ολοένα και μεγαλώνει το δίκτυο...
Τίτλοι "διαμαρτυρόμενοι"- συχνά πηχιαίοι - ν' αναδημοσιεύουν καθημερινά "αληθινά νέα"...

Ακόμα κι αν κάπου μπερδευόμαστε, μαθαίνουμε τελικά ολ' αυτά που δεν ανακοινώνουν τα επίσημα κανάλια - και κείνη  η ΕΡΤ που την χρυσοπληρώνουμε για..."τα μάτια της ΄Ελλης"  και για να οργανώνει συμμετοχές στα σκουπίδια της γιουροβίζιον...

Αγανακτισμένοι όλοι...  Στο Σύνταγμα ή στον καναπέ και το πληκτρολόγιο μάλλον δεν έχει σημασία τώρα πια... Σημασία,  έχει η ίδια η αγανάκτηση - που έχει αγγίξει, έστω κι αργά, και τον πιο αδιάφορο... Τον πιο παγωμένο ή βολεμένο... Αγανακτισμένοι... αλλά... ακόμα αδρανείς και μουδιασμένοι... 
Κυρίαρχο στον συλλογικό Νού το ερωτηματικό... "Και...;;;"...
Τί μπορούμε να κάνουμε...;;;  Ποιός...;; Να φύγουν αυτοί - ο.κ.... Και...;;;
Να έρθει...ποιός...;;; Υπάρχει κανείς...;;;
΄Ολοι έχουν κυβερνήσει - ή αντιπολιτευτεί - με τον α ή β τρόπο στο παρελθόν...
Και τώρα, όλοι εμείς, βλέπουμε και το πόσο καλά οργανώσαν, με την εκάστοτε πολιτική πράξη τους, το σημερινό χάλι...

Βεβαίως μας γεμίζουν με εικόνες - και λόγια μεγάλα κι ακαταλαβίστικα... Σίγουρα τίποτα δεν λέγεται με ειλικρίνεια...
Ουτε βεβαίως για πλάκα - είναι όλα προγραμματισμένα - εντελώς! - και στηριγμένα σε δοκιμασμένες μεθόδους των επικοινωνιολόγων και της ψυχολογίας...
Λέγονται για να ερεθίζουν έναν πολύ συγκεκριμενο αδένα των εγκεφάλων του "κοινού"...

Την περίφημη αμυγδαλή που "ελέγχει" τον "φόβο" μας... Σ' αυτόν τον ερεθισμό στηρίζεται ολόκληρη η σημερινη κοινωνία της διαφήμισης - αλλά και της πολιτικής...Να σε γεμίσουν φόβο - κι αμέσως μετά να σου πουλήσουν ελπίδα...
΄Ενα "υπάρχω εγώ για να σε βγάλω απο την "κρίση" - πάρε αυτήν την καλή κρεμούλα για να μην γεράσεις ( φόβος)  και να παραμείνεις ωραία γκόμενα"... Αλλά και..."Ξέχνα τι ρόλο παίζω ή έχω παίξει στο παρελθόν - είδες πόσο χειρότερος ειναι ο άλλος (φόβος) και...ψήφισε με"... Ορίστε...πάρε...! Σου δίνω μιά ελπίδα...! Σου την πουλάω - τώρα που φοβάσαι....
Κανείς δεν θα σου προτείνει ν' αναλάβεις εσύ ο ίδιος την ευθύνη της ζωής σου...

Το μόνο που θα σου ζητήσουν είναι να παραμένεις "κοινό"...Θεατής...! 

Βεβαίως...θα πληρώσεις ένα κάποιο εισητήριο - και κάτι παραπάνω για να "σε σώσουν" και για να έχεις το δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι στο Σύνταγμα...
Να τρώς "ελεύθερα" στην μάπα ληγμένα δακρυγόνα και λοιπά δημοκρατικά όπλα...
Θα σου πούν πως "μαζί τα φάγαμε" - αλλά κανείς δεν θα σου πεί ποτέ πως εσύ είσαι η διέξοδος απο την "κρίση"... Και φυσικά... κανείς δεν θα σου πεί πως η "κρίση" δημιουργήθηκε για να φοβάσαι και υπάρχει ακριβώς γιατί και εφ' όσον φοβάσαι...
Φοβάσαι μην χάσεις αυτά που καθημερινά σε πείθουν πως σου είναι απαραίτητα - καθώς η αμυγδαλή σου δουλεύει με χίλια... Κι έτσι έχεις ξεχάσει ποιός είσαι και τι έχεις ανάγκη πραγματικά... Γιατί...κακά τα ψέματα...Κανείς δεν έχει ανάγκη να δουλεύει από εφτά χρονών παιδάκι στα θρανία, για να γίνει υπάλληλος στα τριάντα του - ακόμα κι αν είναι να του δώσουνε "καλό μισθό", τζιπάκι και γραφείο λούξ, άντε να τονε κάνουνε και  "τμηματάρχη α'"  λίγο πρίν την σύνταξη....
Δεν ειναι ανθρώπινες ανάγκες αυτές...Κανένας "καλός μισθός" δεν μπορεί να καλύψει το κενό - και να δώσει πίσω την αληθινή ζωή... Τήν άξιο - πρέπεια... Τις ανθρώπινες σχέσεις, το "έργο" και το Νόημα... Την Ουσία...!
" Ηθελε λέει να' ναι ελευθερος...Σκοτώστε τον...!! "έλεγε ο ένας απο τους πολλούς μεγάλους μας - ο Καζαντζάκης...
Ανθρώπινη ανάγκη είναι η Ελευθερία...Ίσως ή πιο σημαντική - με την ίδια την Ζωή συνώνυμη...!
Ο  "δικός" - δημιουργικός! - χρόνος... Αυτός που σου δίνει την ευκαιρία να βρείς ικανότητες και ταλέντα - για να τα κάνεις "εργασία"... 

Οχι για ένα ασήμαντο, άδειο μεροκάματο, αλλά γιατί γεμίζει την ζωή και την ψυχή σου... Ειναι το "έργο" σου...! Και το κάνεις με τόση αγάπη κι ευχαρίστηση που προτεραιότητα δεν ειναι η "σύνταξη" αλλά η εσαεί ενεργός συμμετοχή στην κοινότητά σου... 
Ακριβώς γιατί θυμάσαι πως αυτήν την "κοινότητα - κοινωνία" την φτιάχνεις εσύ - οπότε...έχεις και την ευθύνη της...!
Δεν είναι ούτε του πρωθυπουργού, ούτε του "προέδρου", ούτε της τράπεζας...
Είναι εκείνων των... "πιο όμορφων παιδιών"... που δεν έχουνε μεγαλώσει ή γεννηθεί ακόμα...
Ειναι διαφορετικός τρόπος ζωής και σκεψης...΄Εχει ρίσκο και συναισθήματα...Λάθος και Αποδοχή...
Κι αυτό...δεν φτιάχνεται απο "ηγέτες" και κόμματα - είναι μια διαφορετική κοινωνία...
Με άλλες αξίες και αντίληψη - μια κοινότητα Αληθινών Ανθρώπων,  όχι υπαλλήλων και μηχανών.. Μια κατασταση με προτεραιότητα στον ανθρωπο και όχι στον daw Jones...
΄Ισως χρειάζονται πολλά χρόνια και πολλά βήματα ακόμα - για να μπορέσουμε να την ονειρευτούμε έστω...
΄Ομως...κάθε φορά που βρίσκεσαι μπροστά σ' αυτό το μέγα δίλλημα των ημερών μας - αυτό το... "μετά... τι...;;; ...ποιός...;;...και πώς...;;; " ... Τότε...θυμήσου - με ειλικρίνεια !- κείνη την κουβέντα του Καζαντζάκη :  "Εγώ είμαι υπεύθυνος για την Γή... Αν δεν σωθεί... Εγώ θα φταίω..."