Ζακ και Τζόκερ...

Σπανίως πηγαίνω στις ταινίες που διαφημίζονται πολύ, αλλά για τον Τζόκερ έτυχε να κουβεντιάσω με μια παρέα νέων παιδιών και νόμισα πως θα δώ κάτι να θυμίζει περίπου τον Τσε Γκεβάρα.
"Καλοκαιρινό σινεμά παίζει ακόμα, ας πάω..."  σκέφτηκα η αφελής...
Πήγα λοιπόν, με τις καλύτερες προθέσεις και συστάσεις - και λίγο έλειψε να την "πατήσω" και να δω κι εγώ - που δεν είμαι και τόσο νέα - μια... "επαναστατική καταγγελία για το σύστημα"... 
Λίγο έλλειψε να ξεχάσω πως αυτό ακριβώς το "σύστημα" την δημιούργησε, την διαφημίζει και για κάποιον περίεργο λόγο την προπαγανδίζει ασύστολα.
Κάτι που συμβαίνει με πολλά καταστροφικά εκτρώματα , από καταβολής Χολλυγουντ.
Είναι άλλωστε τόσο εξαιρετικός ο Joaquin Phoenix,  που σχεδόν τα καταφερνει να την κρύψει την πονηριά...Σχεδόν όμως...!
Γιατί  οι εικόνες της απόλυτης βίας, εκτος που είναι κουραστικές, αποκαλύπτουν από μόνες τους την πραγματική πρόθεση. Που, πέρα από τα οικονομικά κέρδη, είναι σαφώς η παρεταίρω εξαπλώση της τρέλλας, του θυμού και του φόβου στις συνειδήσεις του ανυποψίαστου και φιλοθεάμονος κοινού.
Δεν είναι καινούργιο αυτό - συμβαίνει από χρόνια, εσκεμμένα και πολύ συνειδητά...
Κύριος στόχος προφανώς οι συνειδήσεις των νέων.
Που έχουν μεγαλώσει με τον "ήρωϊκό" Batman και τον "σκληρό βοηθό" του...
Κι ένας τόσο "καλοπαiγμένος" και πολυδιαφημισμένος Joker θα αλώσει πανευκολα και τον ψυχισμό και το υποσυνείδητο και το συνειδητό τους.
Αδικημένος από την κακούργα την κοινωνία, η οποία στο Τζόκερ βρίσκει και δικαιολογίες και  ωραιοποίηση - χωρίς βέβαια να δίνει την πολυτέλεια μιας κάποιας διαφυγής...
Μερικά τζάμπα ψυχοφάρμακα έστω...
Οπότε κι ο φονιάς - που θα 'ταν εντελως  παράλογο να μην προκύψει και ολίγον ψυχωσικός - ένα δίκιο το'χει...
"Άλλες καταστασεις" - όπως βομβαρδισμοί αμάχων, κοινωνικές διακρίσεις και κυρίως  ο μεθοδικός εξευτελισμός των ανθρώπινων αξιών. δεν αναφέρονται στο "αριστούργημα".
Φυσικά τα ΜΜΕ κραυγάζουν συνεχώς για το..."αντισυμβατικό" σεναριο. την εμπνευσμένη σκηνοθεσία, και φόνους σκληρούς μεν - αλλά δικαιολογημένους και ηρωϊκούς...
Κάτι "νομιμοποιημένες" δολοφονίες - όπως αυτή του Ζακ Κωστόπουλου ας πούμε - καθόλου δεν  αφορούν τις "κοινωνικες" εκπομπές και τα Μέσα Ενημέρωσης... Κουβέντα δεν ακούγεται πιά - πόσο μάλλον "βιογραφικά του θύματος και αναλύσεις των συνθηκών...
Τέτοια θέματα δεν είναι ως φαίνεται αρκετα πιασάρικα...  Δεν έχω ακούσει ούτε μία δημοσιογραφική αναφορά για την προσπάθεια που κάνουν οι φίλοι του Ζακ Κωστόπουλου να δώσουν τ΄όνομά του στο δρόμο όπου τον δολοφόνησαν... Προφανώς ούτε πουλάει ούτε συμφέρει...
Τι ήταν ενας Ζακ" στη τελική - ένα ταλαίπωρο και μάλλον εξαρτημένο, άοπλο πλάσμα, που έψαχνε κάπου ν' ακουμπήσει την πείνα του.
Αν είχε και την όποια άλλη δραστηριότητα δεν θα ενημερωθούμε πλέον - εκτός κι αν αποφασίσουμε να ψάξουμε από μόνοι μας...
Κι αντε να μάθεις πως βρέθηκε ενας νέος ανθρωπος σε τόσο "κακιά στιγμή" - και πως,για κακή του τύχη, μπήκε σε "γυαλιστερό" μαγαζάκι... Το θέμα είναι πως έπεσε πάνω στην ήδη στρεβλωμένη από τον φόβο συνείδηση του μέσου πολίτη... Του κάθε "μαγαζότορα".
Ενα σπουργίτι σαν τον ο Ζακ δεν πουλάει - κι ας είναι ο φόνος του μέγα δείγμα βίας κι απανθρωπιάς. Είναι "νομιμοποιημένος" και  δεν θέλει κανείς να θυμάται τον φόνο ενός ξέμπαρκου...
Σιγά, ένα σπουργίτι τώρα...

Καθόλου δεν εξυπηρετεί το πρότυπο που προωθείται από τα ΜΜΕ γενικώς κι από το Χολλυγουντ ειδικότερα... Η "εικόνα" που φυτεύει στο κεφάλι μας ο Τζόκερ, έχει μιαν άλλη γκλαμουριά...
Το κάτι τις το ηρωϊκόν...!
Θύτης μεν, αλλά το δίκιο το'χει... Κι αν σκοτώνει όποιον βρεί μπροστά του , μην τρομάξεις... Ηρέμησε κι "απόλαυσέ" το...Μια ταινία είναι μόνο, μια ιστοριούλα...
Δεν είναι δα και διάδοση ιδεών...
Θύτης - αλλά τόσο δικαιολογημένος που στο τέλος, θα δεις...θα τον χειροκροτούν συμπούρμπουλοι  οι υπόλοιποι "αδικημένοι" - υποψήφιοι θύτες και τζόκερ της πόλης... Της όποιας πόλης...
Να τον θαυμάζουν - κι όπου να'ναι να τον μιμηθούν...
Να βαλουν την ίδια μάσκα,το ίδιο μακιγιάζ...
Για την ωρα τον επευφημούν μόνο - αλλά ένα τόσο "ηρωϊκό χειροκρότημα" δεν είναι καθόλου μικρό δόλωμα...!!
Λυπάμαι που θα σας την χαλάσω τέτοια "ποιότητα", αλλά πολύ φοβαμαι πως αυτό που θα δείτε να ρέει άφθονο σ' αυτην την ταινία είναι πηχτός τοματοπελτές παντού.
Σε τοίχους, σε ρούχα, σε έπιπλα, σε πρόσωπα, στο μετρό...
Να φοβίσει το καθε μας βήμα... Να μας εξοικειώσει απόλυτα με την αιματηρή πλευρα της βίας - όχι μόνο αυτοκίνητα κι ουρανοξύστες που γκρεμίζονται...
Αίμα...!!!  Πολύ αίμα και κατέυθείαν στα μούτρα σου...!
Έκτος από τοματοπελτέ βέβαια, έχουμε το απίστευτο ταλέντο του πρωταγωνιστή, που καταφέρνει να καλύψεί αρκετά τη δηθενιά του σεναρίου...
Μ' εμένα...μπορεί να μην τα καταφερε, αλλά οπωσδήποτε, είναι μεγάλο ταλέντο - κι είναι κρίμα το παλληκαρι να πάρει ενα όσκαρ που θα τον ταυτίσει στις συνειδήσεις του κόσμου μ' έναν τόσο χυδαίο ρόλο. Ελπίζω κάποτε να τον δω και σε ρόλους πραγματικά σημαντικούς...
Ίσως σε μια μεταμοντέρνα εκδοχή της "Μελωδίας της Ευτυχίας" ας πούμε - μπας και ισορροπήσει κάπως την κατάσταση...
Η ταινία επίσης διαθέτει κι ένα επιτελείο από πολύ καλούς μακιγιέρ. Αν σας ενδιαφέρει, όλο και κατι θα μαθετε για το μακιγιάζ του κλόουν.
Κατά τα άλλα, οφείλω να σας πώ - και κυρίως γι'αυτόν το λόγο γράφω αυτό το άρθρο - να είστε υποψιασμένοι... Κι αφού αν πάτε  να  δείτε την ταινία, δεν γίνεται να προφυλάξετε τα ματακια σας, κάντε ότι μπορείτε για να προφυλάξετε, όσο είναι δυνατόν, το νού σας...
Και προ παντός κι οπωσδήποτε... το νού  των παιδιών σας...!!