Φύσηξε ο Βαρδάρης...

'Ηθελα να γράψω δυό λόγια να σ' αποχαιρετήσω - όμως δεν το περίμενα πως θα΄ταν τόσο δύσκολο.
Πόσες φορές με συντρόφεψες δεν το ξέρεις...
Ήσουν ο καλύτερος μου φίλος - κι ας μην σε "γνώρισα" ποτέ...
Στάθηκες παρηγοριά και παρέα μου... Κέφι - και ξαλάφρωμα στα δύσκολα...
Βουτιά στις αναμνήσεις του Αυγούστου, Ποιητής και στιχάκι ταυτοχρόνως...
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς...!
Ο Δρόμος για τα Βασίλεια των Ουρανών θα'ναι σίγουρα φωτεινός για σένα - δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία...!
'Ενας δρόμος γεμάτος Κέφι και Νόημα - όπως ακριβώς ήταν κι η μουσική σου...
Ανοιχτά είχες πάντα τα μάτια της Ψυχής - το έχω ακούσει στα τραγούδια σου, που βοηθούσαν και τα δικά μας "μάτια" για ν' ανοίξουν.
Μπας και δούμε λίγο πιο βαθειά... Πιο ουσιαστικά...!
Η Ζωή μας Κύκλους κάνει - το ξέρεις αυτό - κι οπωσδήποτε μια "καλήν αντάμωση" θα'χεις και με τον Ρασούλη εκεί πάνω...
Προφανώς αποφάσισε να "προηγηθεί" - για... να σε υποδεχτεί αναλόγως...
Φαντάζομαι πόσα όμορφα τραγούδια σκαρώνετε κιόλας - που όμως... εμείς εδώ δεν μπορούμε πιά να τ' ακούσουμε... Κι αυτό... είναι που - ήδη! - ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ...!!!

http://www.youtube.com/watch?v=DlzFAh4glhQ&feature=related